В навечерието поредната година,
изхвърлям старите си дрехи,
преди да са станали приказливи -
"колко си остаряла", "колко си побеляла",
"от кога не броиш бръчките"...
После лакирам ноктите на краката си в бяло
и сядам в средата на Пуерта дел Сол.
Ям грозде и ставам стафида.